Locatie: Bangkok, Thailand
Temperatuur: 34C
Luchtvochtigheid: 91%

De straten zijn schoon, het is er georganiseerd en oogt Westers. Veel hoogbouw en beton. Overal rijden auto's van het nationale automerk ‘Proton'. In het centrum van Kuala Lumpur stappen we uit in China Town. We struinen langs de Chinese kraampjes en eetstalletjes.

's Morgens vroeg, de volgende ochtend, gaan we per metro (het lijkt wel Parijs!) naar de trots van Kuala Lumpur: de Petronas Twin Towers. We sluiten aan in de lange rij toeristen die ook voor de gratis rondleiding komen. Met een groep van vijftien personen nemen we, na de veiligheidscontrole te zijn gepasseerd,in een kleine filmzaal plaats. Een introductiefilm over de succesvolle Maleisische oliemaatschappij en het ontstaan van de Twin Towers (1998)wordt getoond. De 88 verdiepingen tellende torens van bijna 452 meter hoog zijn tot op de dag van vandaag, na 11 september 2002, de hoogste Twin Towers ter wereld. Tussen de twee torens is later een skybridge gebouwd. Brug tussen beide torens waar je op 170 meter hoogte een prachtig uitzicht hebben over de stad. Na dit hoogstandje wandelen we naar Little India en drinken er chai en eten roti.

Verlaten Cherating
Vanuit de hoofdstad reizen we af richting de kust. We stappen over op een oude, roestige lokale bus en komen na een uur aan in het uitgestorven kustplaatsje Cherating. Het surfeizoen is helaas voorbij dus veel is hier niet te beleven. Het is ongemakkelijk heet deze tijd van het jaar, zelfs een duik in de het lauwe zeewater verfrist niet. We slapen twee nachten in dit kustplaatsje en reizen verder noordwaarts. Na een dik uur wachten stopt er pas een bus (we waren inmiddels al de tel kwijt van de voorbijrazende bussen). Hier in Maleisie kun je een bus niet langs de kant van de weg stoppen. Je regelt dit van tevoren.

Bounty op Pulau Perhentian Kecil
Na een tussenstop in Kuala Terengganu, arriveren we in de haven van Kuala Besut. Vanuit dit kleine plaatsje vertrekt de ferry naar de Perhentian islands. Al veel over gelezen en gehoord: we zijn erg benieuwd naar die helderblauwe zee en bijbehorende witte stranden. Bij aankomst blijkt dit helemaal te kloppen: tropisch eilandjes met de jungle als achtergrond. Na uren sjokken in de volle zon - zou het Anja's hobby zijn? - vinden we de ‘leukste' houten chalet van het eiland: Bintang View Chalets. De ‘A-frame'hutjes zijn gebouwd op een heuvel wat resulteert in een geweldig uitzicht. Ook de ligging tussen de bomen maakt het verblijf op dit eiland aangenaam. Voor we het strand naderen wandel je door een stukje oerwoud, wat de omgeving spannend maakt. Grote spinnen, varanen - die niet geheel geruisloos uit de bosjes stappen - en muggen krijgen we er gratis bij.

De nachten in ons houten hutje zijn warm, het koelt 's avonds niet af. Dat we onder een klamboe liggen, waar de ventilator niet doorheen kan blazen, draagt ook niet bij aan verkoeling. De lokale rum die op het strand te koop is zorgt soms ook voor onrust. Een dronken Engelse dame was er van overtuigd dat wij in het hutje lagen waar haar ‘new friends' sliepen. Tot drie keer toe loopt ze op onze veranda en schijnt met een zaklamp naar binnen. 'Is this hut number eleven?' Paco brengt haar uiteindelijk naar d'r eigen hut, in de hoop dat ze niet meer rond gaat dolen.

‘The Perhentian without snorkeling is like beer without bubbels', lezen we op een van de borden op het strand. Hier kunnen we niet omheen en boeken een duiktrip. Met een groep varen we richting de duiklocatie. Voor Paco is de laatste duik weer even geleden en moet de theorie ophalen voordat ie het water inspringt. Anja vermaakt zich met snorkelen tussen de kleurrijke vissen. Paco spot onder water een enorme rog! 's Avonds eten we samen met een Nederlandse duiker, een paar Fransen en een Spaanse jongen op het strand. We wisselen mooie verhalen en veel reiservaringen uit. De anderen zijn ook bijna op het einde van hun langdurige reis en hebben geen cent meer over. Onze strikte budgettering vanaf het begin loont zich nu, wij kunnen ons nog wel een drankje bij het eten permiteren. Later barst er een enorme regenbui los die eindelijk voor verkoeling zorgt (en een goede nachtrust).

Voordat we dit tropische eiland verlaten wandelen we nog naar een uitkijkpunt. Via aangelegde trappen kun je helemaal naar de baai beneden lopen. Met een watertaxi worden we weer bij ‘ons' strand afgezet. Daar genieten we van een welverdiende lunch.

Laatste Maleisische stop
Aangezien we een visum van vijftien dagen krijgen voor Thailand kunnen we nog niet de Thaise grens over. Daarom maken we een stop van twee dagen in de kustplaats Kota Bharu. Pal naast het busstation vinden we een eenvoudig guest house wat er op het eerste gezicht prima uitziet. Het Islamitische grensplaatsje Kota Bharu biedt niet veel; een lokale markt, verschillende winkeltjes en een shopping mall.

We passeren de grens (dit keer probleemloos) en vertrekken via de drukke stad Krabi naar de kustplaats Ao Nang. We rijden door een indrukwekkende omgeving van bergen en krijtrotsen. Het Europees aandoende plaatsje met boulevard aan zee, biedt alles voor de toerist. Van massagesalons tot Scandinavische restaurants, Ierse pubs en meer kroegen. Maar door de toenemde onrust in Bangkok zijn er maar een handjevol toeristen. Wij vinden een luxe kamer boven de pub ‘The Irish Rover'. We zijn blij kleine lokale eetstalletjes op straat te vinden en struinen langs kraampjes. We praten over de escalerende ongeregeldheden in Bangkok met onze Thaise gastvrouw. We leren dat de (arme) Thaise roodhemden 'gevoed' en betaald worden door de corrupte oud-president Thaksin. En op deze manier weer naar de macht kan grijpen. 'Oh Thaksin, no good!'.

Met de ferry passeren we mooie rotsige eilanden met oerwoud en witte strandjes. Het doet ons denken aan Palawan, Filipijnen. We meren aan op het eiland Ko Phi Phi. Het blijkt een groot bruisend dorp te zijn, met op elke vierkante meter een hotel of bar. Dat het zo groot zou zijn, hadden we niet verwacht! Aan wal worden we ‘aangevallen'door de vele hotelverkopers. 'Yes? You need a room, cheap cheap! Where you go?' We lopen snel door en passeren de ene duikschool na de andere. Als we een kamer hebben gevonden informeren we voor rotsklimmen. Het blijkt er de perfecte lokatie voor te zijn.

Bij ‘Cat's Climbing Shop' reserveren we voor de volgende dag een klimles. We wandelen met Ryan, onze Amerikaanse kliminstructeur, de volgende dag langs het strand. Aan het eind van het strand gaat er een steil onverhard pad omhoog en komen we tussen de bomen door aan de voet van een schitterende grote, verticale rotswand. Als we uitgebreid zijn geinstrueerd en geoefend hebben met zekeren, zet Ryan het klimtouw uit, wrijft Paco zijn handen in met magnesiumpoeder en klautert omhoog. Desondanks we ons in de schaduw begeven is het er alsnog erg warm. Na een aantal meter klimmen heb je een schitterend uitzicht over de baai en het strand. Toch wel even wennen zo hangend aan een uitstekende rots ruim tien meter boven de grond. Helemaal als je naar beneden kijkt... Als we beide de top van de klimroute hebben bereikt, beginnen we aan een nieuwe route. Als beginners maken we tijdens het klimmen de fout te veel onze armen te gebruiken in plaats van onze benen. Dit kost veel kracht en nemen rust halverwege op een breed uitstekende rots.

Na deze klimmiddag nemen we een duik in de zee en kijken omhoog naar de rijzende krijtrotsen waar we net hebben geklommen. Een mooie sport met een enorme fysieke uitdaging! Later op de avond passeren we ‘Doctor Fish'. Dit hebben we in Maleisie en Bali eerder gezien; je zit met je voeten en benen in een bad, waar heel veel kleine visjes zwemmen . Direct gaan ze aan je voeten en benen knabbelen. Ze doen zich te goed aan het eten van dode huidcellen. Een gek en kriebelend gevoel! De meeste visjes bevinden zich bij Paco's voeten en genieten gretig van een feestmaal.

Als afsluiting wandelen we nog naar het hoogste punt van Ko Phi Phi. De krijtrotsen zien er vanaf deze kant indrukwekkend uit. Een flinke wandeling door de bush brengt ons bij een strandje aan de andere kant van het eiland. Wat een rust; geen barretjes of rijen strandstoelen. Een paradijs vergeleken met waar we verblijven. Mooi, goudkleurig strand met palmbomen en op de achtergrond oerwoud. Helaas ontdekken we dit nu pas, vlak voor ons vertrek. We nemen een frisse duik en ontbijten op het strand. Een longtailboot brengt ons terug naar de haven. Per ferry vertrekken we die middag weer naar het vaste land: Phuket.

Crazy Phuket
Phuket Town valt ons alles mee. We waren voorbereid op een nog groter toeristisch circus, maar we treffen een mooi, oud stadje. De Portugese bezetting, lang geleden, geeft de stad een Mediteraans tintje. Tijdens een wandeling door ‘old town' worden we aangenaam verrast door Portugese architectuur in vervallen maar ook gerestaureerde staat.

‘Dankzij' de nog steeds aanhoudende onrust in Bangkok zijn de toeristen op een hand te tellen. We nemen op plastic stoeltjes op straat plaats en eten verse vis en kijken een film in de bioscoop toe.

Kata Beach
Nadat we Phuket Town helemaal hebben ontdekt reizen we verder richting de kust. Per sawngthaew (voor ons een illegale kopie van de Filipijnse jeepney) zijn we al na een klein uurtje in de kustplaats Kata Beach. Tijdens het regenseizoen kun je hier surfen, dus Anja snelt met plank de zee in. Helaas blijven de echte golven uit... het regenseizoen is laat dit jaar. De laatste avond eten we pad thai op het strand en proosten met een Thais biertje.

Ons eigen Banglamphu
De Banglamphu-wijk in centraal Bangkok is favoriet bij menig backpacker. Ons plan was ook om hier onze reis af te sluiten, waar we acht maanden geleden de reis begonnen. Maar door de onrust en onzekerheid in Bangkok hebben we besloten in een hotel vlakbij de luchthaven te verblijven. Bij aankomst blijkt alles weer mee te vallen en is de rust inmiddels teruggekeerd.

Het hotel ligt op een een troosteloze locatie aan de snelweg, waar we vanuit het raam het vliegveld zien liggen. Maar aan het eind van de straat, de bocht om, ontdekken we een plein met lokale eetstalletjes en fruitkraampjes. Er zit zowaar ook een gezellig koffietentje met goede cafe latte en ice coffee! En een kilometer verderop is een lokale markt waar we voor leuke prijzen kunnen shoppen. Echt lokaal, want er is geen toerist te bekennen. We hebben ons equivalent van Banglamphu en de Starbucks gevonden!

The end
We sluiten ons Asia Adventure af in een barretje met een cocktail en lokale rum. We kijken terug op een geweldige en inspirende periode. Waarin we veel mooie dingen hebben gezien en meegemaakt. Maar we hebben ook veel armoede en ellende gezien. Het is in de wereld helaas niet goed verdeeld. Door onze langdurige reis beseffen we des te meer hoe bevoorrecht we zijn uit Nederland te komen. Alles is er goed geregeld. Geen zwerfafval, geen open riolering, geen corruptie. Ook viel het ons op dat de meeste reizigers die we tegenkwamen met name Europeanen waren. Fransen, Duitsers, Spanjaarden, Belgen. Het weerspiegelt het rijke Westen...

Over 24 uur vliegen we terug naar Nederland en staat ons weer een Hollands avontuur te wachten!

We vonden het erg leuk om onze verhalen op deze weblog te zetten, zo konden jullie ook een beetje meereizen. Bedankt voor alle reacties, tot gauw in Nederland!